بخش داستانی کال آف دیوتی ونگارد توهین به جنگ جهانی دوم می باشد

اولین شماره از مجموعه‌ی کال آف دیوتی دقیقاً 18 سال پیش منتشر شد و توانست برای اولین بار، جنگ جهانی اول را با لنز تازه‌ای نشان دهد. این بازی که هنوز هم ارزش تجربه را دارد، احساسات متفاوتی از ترس، خشم و وحشت از جنگ را در مخاطب برمی‌انگیزند. این عنوان بود که چند جوان بی‌تجربه را به یکی از هولناک‌ترین مأموریت‌های زندگی‌شان که شانس زنده ماندن آن‌ها بسیار پایین است، می‌فرستد. دنباله‌ی بازی نیز به همین شکل، لحظات ترسناک و هولناکی را به تصویر می‌کشد که انتظارش را داشتیم؛ اما آیا بخش داستانی Call of Duty Vanguard توانسته چنین حس و حالی را زنده کند؟

کمپین داستانی Call of Duty Vanguard که هفته‌ی گذشته منتشر شد، فرسنگ‌ها از روزهای خوش کال آف دیوتی فاصله دارد. این بازی تقریباً هیچ اهمیتی به جنگ جهانی دوم نمی‌دهد و از آن تنها به‌عنوان پس‌زمینه‌ای برای تلاشی غم‌انگیز و بهره‌برداری از مفهوم ارزشمند یک بازی وسیع و مدرن استفاده می‌شود. در واقع گروهی مخفی از جمله سربازان نخبه‌ی کشورهای درگیر جنگ به دنبال نفوذ به گشتاپو، پلیس مخفی آلمان در دوره‌ی نازی‌ها، هستند و هدف آنها بررسی گزارش‌های توطئه آمیز بی‌اساسی است که شباهت زیادی به پلات بازی ولفنشتاین دارد.

داستانی بی‌روح و اساس

بازگشت مجموعه‌ی کال آف دیوتی به ریشه‌های خود و ارائه داستانی دیگر از جنگ جهانی دوم، در نگاه اول خیره‌کننده و بسیار جذاب به نظر می‌رسد. این مجموعه‌ توانسته یکی از بهترین بازسازی‌ها از جنگ جهانی دوم را ارائه کند و قطعاً ساخت بازی دیگر بر این اساس، طرفداران را به خود جلب می‌کند تا ببینند این بار قرار است چه پیشرفت‌هایی درزمینه‌ی روایت جنگ داشته باشیم. درحالی‌که سالها با بدترین کال آف دیوتی های تاریخ از لحاظ داستانی فاصله‌داریم، اما شکست در پیشرفت بازی از لحاظ داستانی، عمیق‌تر از آن است که فکر می‌کنید.

سری Call of Duty بدون شک از جمله موفق‌ترین عناوین تاریخ است؛ مجموعه‌ای چند میلیارد دلاری که هرساله به فروش آن اضافه می‌شود و بخش چند نفره بازی، تضمین موفقیت آن خواهد بود. این در حالی است که هرساله میلیون‌ها دلار خرج ساخت بخش داستانی بازی می‌شود؛ همچنین ستاره‌های هالیوودی با دستمزد بالا به کار گرفته می‌شوند و البته کات‌سین‌های سینمایی با دقت و جزئیات بالا ساخته می‌شوند که درنهایت یک تجربه‌ی 6 ساعته را در دالان‌های تاریک و با NPC های خبره به تصویر می‌کشد.

بخش داستانی Call of Duty Vanguard نیز همین روند را ادامه داده است و این بار یک گروه از سربازان مخفی را با اهداف خسته‌کننده از طریق‌ فناوری‌های گرافیکی شگفت‌انگیز روبه‌رو می‌کند. صحنه‌های سینمایی بازی از لحاظ هنری مثال‌زدنی هستند و هیچ‌گاه چنین گرافیک نزدیک به واقعیت، دیده نشده است. شخصیت‌ها به حدی دقیق ساخته‌شده‌اند که انگار یک فیلم سینمایی را مشاهده می‌کنید. باید بگوییم بازی از لحاظ گرافیکی و بصری یک شاهکار است و متأسفانه این شاهکار بصری به دلیل داستان ضعیف و بی‌ریشه، راه به‌جایی نمی‌برد.

شخصیت‌های توخالی Call of Duty Vanguard

بخش داستانی ونگارد یک‌لحظه هم درون‌مایه‌هایی مانند دسیسه، ترحم، شوخ‌طبعی، سورپرایز را نمایش نمی‌دهد و حتی درام ناقص و ابتدایی هم در آن دیده نمی‌شود. داستان این گروه خبره پر از سکانس‌های خالی و خسته‌کننده است که در آن نازی‌های سبیل‌کلفت به سربازان بی‌روح و شکست‌ناپذیر متفقین پوزخند می‌زنند و در عین حال سربازان، لحظه‌ای کوتاه از مرگ عزیزانشان ناراحت می‌شوند و سپس به کار خود ادامه می‌دهند. داستان دقیقاً مشابه فیلم‌های جنگی هالیوودی است که همه از آن لذت برده‌اید و اکتیویژن باور دارد که همین اندازه برای Vanguard کافی است. همین‌که لحظات غم‌انگیز و دراماتیک را به بازیکنان یادآوری کند، دیگر کافیست و لازم نیست هویتی جداگانه از فیلم‌ها و آثار ساخته‌شده‌ی تابه‌امروز ارائه شود.

کال آف دیوتی زمانی مجموعه‌ای در مورد تراژیک‌ترین حقیقت‌های جنگ بود و نبرد خشونت‌آمیز میان قدرت‌های جهانی را از دید قهرمانانی خیالی به تصویر می‌کشید و حالا دیگر قدرت بازگویی آن حوادث دردناک و روایت داستانی با ارزش را از دست داده است. آخرین نسخه از بازی، می‌خواهد به زور سوار بر روال روایی زرق‌وبرق دار شود و دیگر لحظه‌ای به این فکر نمی‌کند که چطور واقعیت جنگ و شخصیت‌های درگیر را بازنویسی کند. در سوی دیگر نمایش جنگ جهانی دوم از دید سربازان آمریکایی، خسته‌کننده و تکراری شده و حتی این روایت نیز به صورت حقیقی انجام نمی‌شود و مشکلات زیادی از لحاظ تاریخی در داستان کال آف دیوتی وجود دارد.